De Summer ass eng waarm a verännerlech Joreszäit. Jiddereen seet, datt de Summer wéi d'Gesiicht vun engem Puppelchen ass an datt et sech ännert. Wann et glécklech ass, schéngt d'Sonn hell. Wann et traureg ass, verstoppt sech d'Sonn an de Wolleken a kräischen am Geheimnis. Wann et rosen war, gouf et donkel Wolleken, Blëtz an Donner, an et huet gereent. De Summer ass béis!

De Summer ass do, an de Weier zu Linghu ass sou schéin!
Ech hunn schéi Lotusbléien am Weier bléien gesinn. Et si rout, rosa, rout wéi Feier, rosa wéi Niwwel. E puer sinn hallef op, anerer ganz op, an anerer sinn Bléieknochen. D'Lotusblieder si ronn a gréng. E puer sinn héich aus dem Waasser erausgegruewen, wéi e grousse Regenschierm; anerer sinn niddreg um Waasser geschwomm, wéi e gréngt Lotusblattboot. Et ass wierklech "wäit a no, héich an niddreg".
De Weier am Summer zitt all déi kleng Déieren un. Ech hunn Päiperleken um Weier fléien gesinn, wéi wann se e schéinen Danz géifen danzen; och Vigel koumen, hunn um Lotus gezwitschert, wéi wann se géife soen: "Schwëster Lotus, moien! Moien!" Déi kleng Libelle ass iwwergeflunn a spillt um Knospe vun der Lotusblumm. Et war wierklech "de klenge Lotus huet seng schaarf Hénger, an d'Libell steet schonn op hirem Kapp." Si ass frou ronderëm geschwomm, wéi wann se géif soen: "De Summer ass super!"

Summernuecht, kloren Himmel voller Stären. Ech kucken ëmmer gär op de verlockende Stärenhimmel.
Kuckt, déi onzähleg Stäre blénken wéi wäertvoll Edelsteng, an den onendlechen Himmel ass wéi e risege Leinwand. Heiansdo sinn déi kleng Stäre wéi Edelsteng, déi an de bloe Leinwand agebett sinn a mat engem schwaache Liicht flimmeren; heiansdo sinn se wéi kleng Aen, déi blénken a virwëtzeg no eppes op der Äerd sichen.

De Stärenhimmel an der Summernuecht ass eng fräi Welt, si wäerten mir hir Spueren, hir Gedanken, hiert Temperament net soen, a si wäerten dech net hiert Ausgesinn kloer gesinn loossen, si wäerten nëmmen en imaginäre Raum fir dech kreéieren, loosst den Du sech virstellen, kreéieren, a loosst dech bauen!